Edukacja w szkołach urszulańskich (XVII-XX wiek)

Książka pod redakcją prof. Urszuli Borkowskiej OSU powstała z okazji 150. rocznicy założenia pierwszych szkół prowadzonych przez siostry urszulanki na ziemiach polskich. Dzięki różnorodności chronologicznej, geograficznej i tematycznej poszczególnych artykułów ukazuje specyfikę pracy edukacyjnej i wychowawczej urszulanek na tle innych zgromadzeń męskich i żeńskich na przełomie XIX i XX wieku. Urszulanki w dziedzinie religijnej, a także ogólnej edukacji kobiet odegrały w XVII- i XVIII-wiecznej Europie rolę podobną do tej, jaką jezuici w swoich kolegiach odegrali w stosunku do młodzieży męskiej.
Z recenzji prof. dra hab. Mariana Surdackiego, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawia II

Od początku swej działalności edukacyjnej siostry urszulanki dostosowywały programy nauczania i metody wychowawcze do wymagań stawianych przez zmieniające się uwarunkowania cywilizacyjne. Priorytetem było nauczanie podstaw wiary katolickiej i rozwijanie życia religijnego uczennic. Stopniowo włączano dyscypliny świeckie: elementy sztuk pięknych (śpiew, gra na instrumentach, rysunek, malarstwo), a potem historia, geografia, języki obce, zoologia, botanika. W XIX wieku wprowadzono nawet zajęcia laboratoryjne z fizyki i chemii.
Z recenzji dra hab. Bronisława Tregera prof. Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie