Dzieła I. Święte obrzędy Kościoła

Dodruk 2023

Dzieła Amalariusza z Metzu są, po pierwsze – i to jest najważniejsze – świadectwem tego, jak rozumiano officium divinum w poprzednich epokach. Po drugie, mówią pośrednio o tym, że liturgia kształtowała naszą kulturę, a jej bramą na cały świat był język łaciński. Dziś, niestety, pojęcie dziedzictwa liturgicznego bardzo się zatarło, a liturgia współczesna nie potrafi już interpretować i nieść kultury, w której była zawarta pamięć dwóch tysięcy lat. Zajmując się twórczością autora sprzed 1200 lat, pracownicy Katedry Literatury Łacińskiej Antyku Chrześcijańskiego i Czasów Nowożytnych KUL pragną się włączyć, zwłaszcza w perspektywie stulecia istnienia naszej katolickiej Alma Mater, w jej misję, którą jest również przekazywanie i obrona kultury chrześcijańskiej. Wierzymy, że pamięć nie tylko jest kultem przeszłości, ale może być też zaczynem przyszłości.
Z Przedmowy

Amalariusz z Metzu był jednym z najszerzej czytanych i wpływowych autorów ery karolińskiej. Redaktor krytycznego wydania jego dzieł liturgicznych, J.M. Hanssens, mógł konsultować siedemdziesiąt cztery rękopisy. Jego myśl była podjęta przez wielu późniejszych autorów. Święte obrzędy Kościoła stały się podstawowym przewodnikiem w ich wysiłkach teologicznego zrozumienia liturgii. Jest to jakby encyklopedia liturgiczna. Czytelnik mógł w niej znaleźć nie tylko opis poszczególnych obrzędów liturgicznych sprawowanych w królestwie Franków, ale i ich teologiczne i mistyczne wyjaśnienie. W dziele tym w sposób systematyczny Amalariusz zastosował do wyjaśnienia liturgii patrystyczną metodę egzegezy alegorycznej.
Ze Wstępu