Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu

Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu, działająca w prawosławnym państwie carów, zaledwie tolerującym istnienie obcych wyznań, a przecież będąca przede wszystkim uczelnią teologiczną, znalazła się od samego początku w bardzo trudnej sytuacji. Z jednej strony bowiem musiała się liczyć z postulatami Kościoła, z drugiej zaś z oczekiwaniami władzy carskiej. Akademia została przeniesiona z Wilna do stolicy imperium w celu ograniczenia rzekomo fanatycznego wpływu polskiego społeczeństwa na kształtowanie się w niej młodych duchownych. Władza świecka oczekiwała, że wyjdą z niej prorosyjscy urzędnicy, a strona kościelna zamierzała wykształcić teologów potrzebnych do pracy w duszpasterstwie i administracji. Mimo wielu negatywnych czynników deformujących działalność Akademii jako instytucji zarówno naukowej, jak i kościelnej – ciągłe kontrole władz, ingerencja w program nauczania i statut, zależność finansowa od państwa, odgórne nominacje rektorów i profesorów -zachowała ona swój eklezjalny charakter. Zatrudniała kadrę i wychowywała absolwentów doskonale rozumiejących swe powołanie i swą rolę na ziemiach pozostających w sferze rosyjskiej od roku 1772. Z grona jej wykładowców i absolwentów powołano 71 biskupów i administratorów diecezji, a 14 osób wyniesiono na ołtarze lub otwarto ich procesy beatyfikacyjne.