Plebani archidiakonatu pomorskiego w XVIII wieku. Studium prozopograficzne

Książka stanowi zbiorową charakterystykę plebanów prowadzących duszpasterstwo w latach 1700-1799 w parafiach archidiakonatu pomorskiego, który był wówczas wysuniętą na północ częścią diecezji włocławskiej. Obejmował 10 dekanatów: Bytów, Gdańsk, Gniew, Lębork, Mirachowo, Nowe, Puck, Starogard, Świecie i Tczew. Wykorzystane źródła, przede wszystkim księgi wizytacji, akta konsystorskie, księgi święceń, księgi metrykalne, metryki seminaryjne oraz inne, również o charakterze opisowym, umożliwiły przeanalizowanie zagadnień związanych z liczebnością rządców parafii, ich pochodzeniem terytorialnym i stanowym, poziomem wykształcenia, święceniami i dalszą karierą kościelną. Szczegółowe analizy statystyczne, których wyniki zebrane są w 33 tabelach, pozwoliły wszechstronnie opisać jedną z najważniejszych i najliczniejszych grup duchowieństwa – instytuowanych rządców beneficjów parafialnych. Praca nawiązuje do wydanego wcześniej przez Autora Słownika biograficznego rządców parafii archidiakonatu pomorskiego w XVIII wieku (Lublin 2004).