Wiedza – wiara racjonalność Jana Franciszka Drewnowskiego program logizującej modernizacji myśli filozoficzno-teologicznej

Autor podjął zadanie ukazania i interpretacji poglądów mało znanego, a orygi­nalnego i ważnego dla historii polskiej myśli filozoficznej i teologicznej myśliciela Jana Drewnowskiego, na temat sposobów i metod uprawiania filozofii i teologii na współczesnym mu etapie rozwoju nowożytnej nauki, mających służyć, według jego planów, zbudowaniu nowoczesnej syntezy wiedzy, nowoczesnej syntezy filozoficznej. […] Będąc w zasadzie prekursorem w badaniach nad obszerną, skomplikowaną i trud­ną spuścizną Drewnowskiego, Michał Adamczyk uporządkował ją i poprawnie zin­terpretował. Omawiając poglądy Drewnowskiego na tle naukowego kontekstu, w którym ten autor pracował, wskazał na jego związki z myślą innych autorów oraz na jego oryginalne rozwiązania i pomysły ważne w uprawianiu nauk, zwłaszcza filozofii i teologii, jakie proponował. Autor rozprawy obalił jednocześnie fałszy­we poglądy na temat Drewnowskiego, jakoby ślepo ufał logice i jakoby wyrażał przekonanie, że wszystko można i należy sformalizować.

                                                                                                                                 Z recenzji abpa prof. dra hab. Stanisława Wielgusa

Opierając się na bardzo bogatym materiale, zaczerpniętym nie tylko z publika­cji, ale również z prywatnych archiwów i innych źródeł, autor książki przedstawia o wiele pełniejszy obraz zarówno kolei życiowych Drewnowskiego, jak i zainte­resowań naukowych oraz działalności publicystycznej, niż dotychczas znany. […] ważne jest jednak przede wszystkim szerokie i kompetentne przedstawie­nie „programu filozoficznego” oraz innych koncepcji naukowych filozofa. Dzięki temu, nawet jeśli całość programu wyda się trudna do przyjęcia, nadal ważność i odkrywczość może zachować wiele jego elementów. Ważnym celem tego filozofa była chęć odnowienia teologii. […] Była to nie tylko propozycja kontynuacji pewnego stylu teologicznego, ale też efekt krytyki kierun­ków, w których zmierzała teologia współczesna, zbyt daleko idąca w „egzystencjalistyczne zaczadzenie” i inne nierealistyczne oraz irracjonalne kierunki. Miał on świadomość, że aksjomatyzacja teologii jest zadaniem przyszłości, natomiast należy zaczynać od uściślania języka i procedur argumentacyjnych. Tym sposo­bem teologia zyska także kontakt z innymi naukami.

                                                                                                                                                     Z recenzji ks. dra hab. Zbigniewa Wolaka