Synteza teologii w ujęciu graficznym

Prezentowana Synteza teologii w ujęciu graficznym, spełniając wyżej wymienione zasady, stanowi istotny postęp w sposobie przekazywania prawd teologicznych. W wykładzie prawd wiary jej Autor wiernie trzyma się nauczania Kościoła podanego w Objawieniu. To, co dotyczy „depozytu prawd wiary”, starannie dokumentuje, odwołując się do prawd katechizmowych i wypowiedzi zaczerpniętych z Pisma Świętego oraz Tradycji. Nowum jego metody dotyczy wyłącznie formy przekazu prawd wiary, a nie ich treści.
Motywem przewodnim i „osią” spajającą kolejne wykresy w jedną wewnętrznie spójną strukturę jest historia zbawienia ukazana jako misterium bosko-ludzkich wydarzeń, w których wiara człowieka jest odpowiedzią na Bożą miłość. Autor, wychodząc od figury koła (okręgu), najdoskonalszej formy geometrycznej (tak sądzili: Platon, Arystoteles, św. Augustyn), będącej symbolicznym obrazem Boga (Klemens Aleksandryjski, Pseudo-Dionizy Areopagita), dochodzi do struktury złożonej z dwóch kół i dwóch trójkątów, złączonych ze sobą wewnętrznie w pozycji wertykalnej, która jest według Autora symbolicznym obrazem Kościoła – „całego Chrystusa” (wykresy 1-7). Ta struktura geometryczna, w formie zmodyfikowanej, powraca we wszystkich pozostałych wykresach, stanowiąc ich podstawowy „rdzeń” oraz osnowę. Z tej racji w całej omawianej Syntezie rys chrystocentryczny jest czytelny i łatwo postrzegalny w kolejnych ujęciach graficznych ilustrujących wątki historiozbawcze, eklezjalne, agapetyczne. Ujęcie Christus totus, pojawiające się jako osnowa większości omawianych wykresów, ukazuje graficznie, że niemożliwe jest oddzielenie Boga w Trójcy Świętej Jedynego od Chrystusa i od Kościoła. „Całe zbawienie pochodzi od Chrystusa – Głowy przez Kościół, który jest Jego Ciałem” (Katechizm Kościoła Katolickiego 846). Chrystus jawi się jako jedyny Odkupiciel człowieka. Wszystkie inne poglądy są błędne.(Z Przedmowy)