Hermeneutyczno-dydaktyczny wymiar symbolu i implikacje pedagogiczne

Studium podejmuje problematykę żywo dyskutowaną we współczesnej pedagogice religii: czym są symbole, jaka jest ich geneza i natura, jak kształtowane są przez dziecko i jak winny być przekazywane w procesie dydaktyczno-wychowawczym. Autor analizuje, wieloaspektowo i w wymiarze interdyscyplinarnym (filozofia, psychologia rozwojowa, psychoanaliza, pedagogika, teologia), historyczne i współczesne koncepcje symbolu. Ustosunkowując się do zróżnicowanych w tej dziedzinie poglądów i opcji, m.in. A. Baumgartena, I. Kanta, E. Cassirera, S. Langer, J. Piageta, C. G. Junga, P. Ricoeura, R. Guardiniego, K. Rahnera, P. Tillicha, ukazuje ich walory i braki, a przede wszystkim ocenia możliwość ich recepcji w praktyce dydaktyczno-wychowawczej pedagogiki religii i w katechezie.