Psychologiczne aspekty odbioru telewizji II

Materiały zawarte w niniejszym tomie pozwolą Czytelnikowi zapoznać się z problemami psychologicznymi związanymi z odbiorem mediów audiowizualnych. Zarówno w artykułach przeglądowych, jak i referujących wyniki własnych badań eksperymentalnych znajduje się wiele ważnych i interesujących informacji, m.in. na temat perswazyjności obrazu, psychologicznych mechanizmów obrony przed perswazją, relacji między przemocą w życiu i w mediach, a także dotyczących problematyki nabywania języka filmowego przez dzieci, motywów oglądania telewizji, torowania intencji bohaterów wiadomości telewizyjnych oraz wpływu różnych elementów struktury przekazu (np. jego emocjonalności, redundancji audio-wideo, rodzaju i miejsca logo stacji telewizyjnej na ekranie czy cięć montażowych) na zapamiętywanie, rozumienie i ocenę jego treści. Nie mamy wątpliwości, że podjęty przez nas kierunek poszukiwania odpowiedzi na pytanie o to, w jaki sposób umysł człowieka radzi sobie z telewizją, będącą obecnie niemal naturalnym środowiskiem jego rozwoju, jest właściwy. Ale mamy też pełną świadomość ograniczeń w zakresie interpretacji danych, gromadzonych przez nas podczas realizacji różnych projektów badawczych. Dotykamy przecież materii niezwykle skomplikowanej, z pewnością znacznie bardziej złożonej, niż to się wydaje wielu medioznawcom intuicjonistom. Musimy przyznać, że jesteśmy dopiero na początku drogi wiodącej w kierunku zrozumienia, jaką rolę w poznawczym i emocjonalnym rozwoju człowieka odgrywają współczesne media audiowizualne, a zwłaszcza telewizja.