Świat przedstawiony? O grupie „Wprost”

W 1966 r. w krakowskim Pałacu Sztuki odbyła się 1. wystawa zatytułowana „Wprost”. Dała ona początek działalności nieformalnej grupy przyjaciół, którą stanowili: Maciej Bieniasz, Zbylut Grzywacz, Leszek Sobocki, Jacek Waltoś. Przez dwadzieścia następnych lat dwudziestokrotnie wystawiali razem (w 1. i 20. wystawie brała też udział Barbara Skąpska). Książka, publikowana w 40-lecie zawiązania się grupy, jest przypomnieniem jej działalności. „Wystąpienie ich stało się skandalem […]. Jakże to – wprost? Przecież od dawna wiadomo, że istota sztuki współczesnej leży w aluzyjności, przewrotnej wieloznaczności środków wyrazu”- Andrzej Osęka („Polska” 1966, nr 6). „Istotna jest w tym programie intencja przywrócenia właściwej hierarchii spraw, decyzja wyjścia poza sztukę, nawet za cenę radykalnego pomniejszenia sztuki. […] Artyści muszą teraz pić piwo, które nawarzyli. […] O ich wystąpieniu mówi się dość paskudnie, nic dziwnego. A sympatycy […] nie mogą powiedzieć nawet tyle: «Oto wpadł strumień świeżego powietrza», bo w istocie to raczej smród karbolu się rozszedł. Radykalne środki higieniczne bywają czasem wskazane, o czym warto pamiętać zatykając sobie nos” – Jerzy Stajuda („Współczesność” 1966, nr 7).