Koncept w kulturze staropolskiej

Problematyka konceptu zajmuje poważne miejsce w badaniach nad literaturą i kulturą epok dawnych. Studia traktujące to zagadnienie od strony teoretycznej z natury rzeczy domagają się dopełnienia w postaci badań szczegółowych, ukazujących konkretne realizacje estetyki konceptystycznej w rozmaitych dziedzinach kultury […] i w różnych formacjach kulturowych (renesans, barok). Prace, które stawiają przed sobą zadanie naświetlenia kwestie konceptu z punktu widzenia doktryn artystycznych, w aspekcie jej korelacji z zasadą mimesis, pozostaną częściowo bezużyteczne, jeżeli nie będą im towarzyszyć szczegółowe analizy poświęcone temu zagadnieniu. Tom zbiorowy „Koncept w kulturze staropolskiej” pojawia się w tej sytuacji jako pozycja arcypotrzebna i długo na mapie wydawniczej oczekiwana. Nie tylko dlatego, że stanowi znakomite uzupełnienie i ilustrację studiów teoretycznych o różnej orientacji metodologicznej oraz pozwala rozeznać się nad kulturą konceptu. Jest to zbiór oczekiwany przede wszystkim dlatego, że dotyczy kategorii, która wydaje się kluczowa dla pełnego rozumienia sztuki dawnej, zwłaszcza sztuki manieryzmu i baroku. Ukazując zaś rozległość i uniwersalność zagadnienia, wypełnia ponadto lukę, która istniała w dotychczasowym dyskursie analitycznym.