Aniołowie w poezji Adama Mickiewicza. Próba monografii

Postaci niebiańskich duchów fascynowały poetów i artystów od dawien dawna, jednakże to romantyzm szczególnie preferował światy niewidzialne, dowartościowując je i czyniąc przestrzenią szczególnej fascynacji. Obecność aniołów w literaturze romantyzmu jest konsekwencją całościowej koncepcji świata poddanego priorytetowi ducha. Anioł jest tematem niezwykle nośnym w romantyzmie i w tym okresie jest najpowszechniej stosowany w kształtowaniu obrazów słownych i to zarówno w literaturze polskiej, jak i ogólnoeuropejskiej. Prac poświęconych specjalnie aniołom w poezji Mickiewicza jest zaledwie kilka. W większości są one dawne i nie są to prace „wiodących” mickiewiczologów. Komentarzy poświęconych aniołom w dorobku Mickiewiczowskim trzeba zazwyczaj żmudnie się doszukiwać na marginesie licznych prac badawczych, nie dotyczących specjalnie świata duchów, lecz ogólnie metafizycznego wymiaru dzieła.