Zgromadzenie Córek Bożej Miłości w latach 1868-1919. Struktura i rozwój terytorialny

Praca dotyczy jednego z wielu powstałych w XIX w. zgromadzeń zakonnych o charakterze opiekuńczo-wychowawczym i oświatowym, które zostało założone w Wiedniu, a następnie rozszerzyło się w całej monarchii austro-węgierskiej, w tym także w Galicji. Powstanie Stowarzyszenia Bożej Miłości, a następnie zgromadzenia zakonnego o podobnej nazwie odpowiadało ówczesnemu zapotrzebowaniu społecznemu wywołanemu rozwojem techniki i przemysłu, co powodowało pogłębianie się różnic społecznych, podział na bogatych i biednych. Jako instytucja opiekuńcza, oferowało ono pomoc najbardziej poszkodowanym i zagrożonym pod względem moralnym.