Działalność dydaktyczno-wychowawcza szkół katolickich archidiecezji krakowskiej w latach 1945-1956

Autor publikacji podjął się nie tylko przedstawienia powojennych losów katolickiego szkolnictwa na terenie archidiecezji krakowskiej, ale zajął się również programami wychowawczymi, obowiązującymi w szkołach katolickich, a także charakterystyką ich uczniów i nauczycieli. Dowiadujemy się więc o szykanach ze strony reżimu, prowadzących często do zamknięcia szkoły, ale również poznajemy założenia programowe i praktykę wychowawczą, którą katolickie szkoły przeciwstawiały szerzącej się sowietyzacji i dzięki której starały się skutecznie uodpornić młodych ludzi na wpływ komunistycznej propagandy. Funkcjonowanie szkolnictwa katolickiego w PRL nadal pozostaje tematem słabo opracowanym, dzięki rozprawie A. Grudzińskiego sytuacja ta ulega poprawie, przynajmniej w skali jednego województwa.

Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Terleckiego Akademia „Ignatianum” w Krakowie

Po zakończeniu II wojny światowej mieliśmy do czynienia z zamierzonymi przez władze państwowe działaniami mającymi najpierw ograniczyć do minimum, a następnie wyeliminować szkolnictwo katolickie. Cel był oczywisty: pozbyć się wroga, który mógłby konkurować na polu oświaty i nadawać jej inny ideologicznie kształt. Autor przybliża faktyczny stan stosunków państwo-Kościół w latach 1945-1956, kreśli struktury organizacyjne oraz zasady funkcjonowania szkół katolickich w Polsce Ludowej, charakteryzuje „nadzór” nad nimi władz państwowych. Szczególnie cenne jest wyjaśnienie wielorakich przyczyn nasilania się walki ze szkolnictwem katolickim. Praca jest bardzo wartościową monografią szkolnictwa katolickiego w pierwszym dziesięcioleciu funkcjonowania nowego systemu politycznego, wrogiego wszelkiemu udziałowi Kościoła w szkolnictwie i edukacji młodzieży.

Z recenzji prof. dra hab. Mariana Surdackiego Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II