Opieka społeczna w Ordynacji Zamojskiej w XVII-XVIII wieku

Książka dotyczy opieki społecznej w prywatnych dobrach magnackich w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, traktuje o zagadnieniach dotychczas słabo rozpoznanych w polskiej historiografii. Na podstawie bogatej bazy źródłowej ukazuje funkcjonowanie różnych instytucji charytatywnych na terenie rozległej Ordynacji Zamojskiej oraz politykę opiekuńczą i edukacyjną zamojskich ordynatów wobec mieszkańców ich dóbr. Autor przedstawił funkcjonowanie różnego typu instytucji społecznych i opiekuńczych, a także inne, nieinstytucjonalne formy pomocy poddanym, świadczonej przez ordynatów zamojskich i ich rodziny w ciągu dwu stuleci. Ukazuje współpracę władz i osób świeckich z instytucjami kościelnymi i duchowieństwem w zakresie działań dobroczynnych. Książka poszerza istotnie naszą wiedzę o roli magnatów i ludzi świeckich w niezbadanej dotychczas przez historyków dziedzinie działalności opiekuńczej, charytatywnej i edukacyjnej w okresie staropolskim.