O uniwersytecie katolickim

Teksty zebrane w tej publikacji są wynikiem mego stałego myś­lenia o nietypowej instytucji, z którą związałem swoje dorosłe życie. To również ślad czasu, gdy one powstawały, gdy dane było – w niesprzyjających okolicznościach – działać Katolic­kiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu.

Pierwszy pisany był i wygłoszony w roku 1964. Widać w nim z jednej strony ograniczenia w mówieniu o Uniwersyte­cie pełnej prawdy, spowodowane ówczesną sytuacją polityczną, a z drugiej – taktykę Uczelni, która usiłuje „się nie dać”, chce trwać i wchodzi różnymi szczelinami w rzeczywistość taką, jaka była, zachowując swą odrębność i nie ulegając przymusom.

Późniejsze teksty ukazują konsekwentnie wrogie nastawie­nie władz PRL-u do KUL-u oraz metody utrudniania i uszczuplania jego działalności. Ale równocześnie – sposoby obrony niezależności Uczelni oraz ochrony jej chrześcijańskiej i narodowej tożsamości.

Wreszcie teksty ostatnie wskazują na zmienioną sytuację polityczną i społeczną, w której znalazł się kraj, a więc i KUL, po roku 1989. Wymaga ona nowego namysłu nad zadaniami Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w demokratycznej Pol­sce – w odniesieniu do aktualnego statusu wyższych uczelni katolickich we współczesnym świecie.

Ku tym problemom wychodzą trzy teksty najpóźniejsze.