Urzeczywistnianie się Kościoła uniwersalnego w Kościele partykularnym w literaturze posoborowej

„Kościół uniwersalny, którego zadaniem jest pośrednictwo w zbawczym dziele Chrystusa, staje się bliski i dostępny ludziom w konkretnej wspólnocie lokalnej, czyli w Kościele partykularnym. Jeden, święty, powszechny i katolicki Kościół Chrystusowy jest faktycznie obecny i działa w poszczególnych Kościołach partykularnych, które są uformowane na jego wzór. W Kościołach tych głoszona jest jedna Ewangelia Chrystusowa, która wzbudza w ludziach wiarę i w wierze jednoczy ich między sobą; sprawowane są sakramenty święte, które budują Kościół Chrystusowy; i wreszcie obecny jest biskup, który gromadzi Kościół lokalny, zaś dzięki swej hierarchicznej wspólnocie z głową i członkami kolegium biskupiego – jest źródłem jedności i katolickości tego Kościoła. Każdy Kościół lokalny, budowany przez głoszenie słowa Bożego, sakramenty i posługę pasterską biskupa, jest obrazem i manifestacją Kościoła powszechnego, w którym widzialnym fundamentem jedności i tożsamości jest następca św. Piotra – biskup Rzymu”.