Wielkie teorie osobowości. Koniec czy początek?

Artykuły zamieszczone w niniejszym tomie są zróżnicowane – zarówno w deklaracjach jawnych, jak i ukrytych – i rozpościerają się od aprobaty neopozytywistycznych reguł uprawiania nauki aż do akceptacji koncepcji personologicznych, które – przynajmniej w sferze teorii, bo praktyka metod wywodzących się z tego nurtu bardzo się zobiektywizowała – pozostawiają badaczowi sporą swobodę w budowaniu teorii, i to w szerokim zakresie. Konstatując ten spór, można tylko wyrazić nadzieję, że za sprawą tego tomu nie zaniknie i będzie miał charakter heurystyczny, jako że z pewnością mieści się w procesualnym określeniu twórczości jako „poszukiwaniu różnorodności i różnorodności poszukiwań”.