Prywatność w dobie globalizacji

Któż z nas nagabywany o wyjawienie informacji, którymi nie miał się najmniejszego zamiaru dzielić, nie odpowiedział czasem: „przepraszam, to moja prywatna sprawa”. Nie mam obowiązku ujawniania tego, co prywatne, ponieważ nie przekłada się to wprost na dobro społeczności. Tylko czy aby to, co mam zamiar ukryć nazywając prywatnym, na pewno jest prywatne? Istnieją zapewne granice sfery mojej prywatności, ale jak je wyznaczyć? Istnieją też bez wątpienia granice tego, co powinno byc ujawnione… Problemem pozostaje takie zdefiniowanie powściągliwości i prywatności, które pozwoli ludziom działać w sferze publicznej bez obaw o narażanie się na zarzut zbytniej skrytości z jednej i zbytniej wylewności z drugiej strony. Staje się to szczególnie ważne współcześnie, w dobie niespotykanych wcześniej na tak wielką skalę przekształceń instytucjonalnych, które destabilizują tradycyjne wzorce porządku społecznego prowadząc do nowych form relacji społecznych i zmiany najbardziej intymnych wzorców zachowań.
(z Wprowadzenia – Barbara Chyrowicz SSpS )