Tragedie II: Elektra, Ifigenia w kraju Taurów, Ijon, Helena, Fenicjanki, Orestes, Bachantki, Ifigenia w Aulidzie, Rezos

W późniejszym okresie swojej twórczości Eurypides wprowadził nowe treści i formy do greckiej tragedii, tworząc dramaty, które współcześni badacze nazywają tragikomediami, melodramatami lub tragediami intrygi i rozpoznania. Te niezwykle interesujące dzieła znalazły się właśnie w niniejszym drugim tomie mojego przekładu tragedii Eurypidesa. Prócz nich są w nim również Bachantki, jedyna wśród zachowanych tragedii sztuka oparta na micie dionizyjskim, oraz Rezos, którego autorstwo nie jest pewne.

Odchodząc od tradycyjnej poważnej tematyki i formy tragedii, Eurypides z jednej strony niewątpliwie przyczynił się do upadku tego gatunku, lecz z drugiej stał się prekursorem nowej komedii attyckiej oraz przyczynił się do narodzin greckiego romansu. Zmieniając formę tragedii, poeta zachował jednak do końca wysoki poziom twórczy, czego przykładem jest jego wspaniała Elektra oraz pełne ducha religijnego i natchnione w pieśniach chóralnych Bachantki.